Week 3

Na de periode bij Kinderfonds Mama’s vertrek ik voor 3 dagen naar Wilderness op advies van vrienden van Leon. Onderweg zien we twee olifanten en een groep struisvogels. Zooo gaaf:-) Het backpackershostel ligt in de bossen op een heuvel.  Er hangt hier een relaxte sfeer, het enige wat je hoort zijn de vogeltjes die fluiten. In de avonden eten we met een groep aan een lange tafel met kaarsen aan en een vuurtje. De meest geweldige ervaring was het Kajakken. Tussen de bergen door, kalm water en een lekker zonnetje. Op het eind hike je ongeveer 3 kilometer naar de waterval door de bossen. Ik ontmoet hier een local, we kletsen over het leven in Afrika en kajakken verder. Die avond komen er geweldige artiesten optreden in het hostel. Het is er gezellig druk. De laatste dag loop ik het Kingfisher trail en hang ik rond bij de poelen water op het strand bij ‘Flat rock’

Het weer wordt steeds beter en ik ga twee dagen naar Plettenberg Bay voor wat relaxen bij het strand. Tijdens het lunchen ontmoet ik twee Afrikanen wiens dochter in Nederland woont. Weer een leuk gesprek over het leven, over Afrika... Het blijft me verbazen hoe ieder in dit land zo’n eigen beleving heeft van het leven hier. In tegenstelling tot 15 jaar geleden, ervaren zij nu meer onveiligheid. Als het donker is, blijf je thuis. In sommige delen van de stad kom je gewoon niet. De dag erop besluit ik op aanraden van de man die ik bij het Kajakken had ontmoet om de Roberg trail te doen. Een hike van een aantal kilometers door een prachtig natuurgebied. Ik vind een gids die mij kan meenemen. Hij werkt bij het adventurebureau naast het hostel. Vroeg uit de veren en vervolgens mezelf uitgedaagd om langs smalle paadjes te lopen, gladde rotsen overklimmen en bergen op te klimmen. Zo gaaf! De middag loop ik naar het dorpje en trakteer ik mezelf op een paar uurtjes shoppen.

Na Plettenberg reis ik door naar Port Elisabeth. Na een lange reis kom ik terecht in een geweldig hostel. Mijn was wordt gedaan en ik boek een citytour. Samen met Leah, een local bezoek ik een museum, een school, beklimmen we een toren en een township. Omdat het niet veilig is om alleen op pad te gaan, is Leah mijn chauffeur en gids voor vandaag. In de township ontmoeten we een man die hier is opgegroeid en hier met z’n familie woont. Het contrast is groot in de township: hutjes van golfplaten, hout, kleine bakstenen huisjes, grotere huizen met een tuin.... Toiletten zijn hutjes met een emmer binnen. Overal zie je vuil op straat. Het geeft hoop om te zien dat er geïnvesteerd wordt in de jeugd door opvang voor- en- naschools te organiseren. Huiswerkbegeleiding en sport wordt georganiseerd om de kids van de straat te houden en op school te krijgen. Ook worden ouders betrokken om zelf in hun gemeenschap te bedenken wat nodig is. We eten bij onze gids, wiens vrouw een feestmaal heeft voorbereid. Zo mooi om te zien hoeveel moeite men doet voor onze komst. Het huis is sober, golfplaten muren en klein als je bedenk hoeveel mensen hier wonen. Toch is de tafel prachtig gedekt en krijgen we een maaltijd wat zij op feestdagen krijgen. Leah is zelf ook opgegroeid in een Township en vertelt over zijn jeugd. Hoe hij in aanraking kwam met alcohol en drugs, criminaliteit en school verliet. Door een zus die zich om hem bekommerde is hij weer naar school gegaan, heeft hard gewerkt, diploma gehaald en heeft nu een goede baan. We praten over de jeugd hier, hoe inspirerend zijn verhaal is voor deze kids. Hoe kwetsbaar de kids zijn om alles te doen voor een beetje eten... Ik zie twinkelingen in zijn ogen en hoop dat er een dag komt waarop hij iemand kan inspireren zoals zijn zus bij hem heeft gedaan. Die avond bij het hostel kletsen we wat en vloeit er het nodige alcohol bij een drankspelletje:-)

De volgende dag vertrek ik naar Coffee Bay